We liepen met het hondje door het bos, op een doordeweekse dag want in het weekend is het er vast te druk om anderhalve meter afstand te houden, en we hadden het over vakantie. De mijnheer hier in huis is er wel aan toe, maar of het er nog van gaat komen dit jaar is nog maar de vraag. Jammer natuurlijk, en heel vervelend voor mensen die in de toeristische sector werken, maar voor de natuur is het natuurlijk geweldig nieuws dat al die spotgoedkope naar-de-zon-vluchten niet doorgaan en dat Zwarte Zaterdag dit jaar waarschijnlijk ook overgeslagen zal worden.
We hopen stiekem dat we in september of oktober nog even weg kunnen gaan (nee, niet met het vliegtuig) maar intussen was ik al begonnen aan de meest milieuvriendelijke manier van reizen die er bestaat: in mijn tuinstoel met een goed boek in handen.
Voor de natuur is het natuurlijk geweldig nieuws dat al die spotgoedkope naar-de-zon-vluchten niet doorgaan en dat Zwarte Zaterdag dit jaar waarschijnlijk ook overgeslagen zal worden
Normaal gesproken lees ik zelden reisverhalen, maar ‘De wonderen van de woestijn’ is zo mooi vormgegeven dat ik het moest hebben. Bovendien bevat het prachtige kleurenfoto’s zodat je je echt even in een hele andere omgeving kunt wanen.
Fotograaf Michael Martin is al sinds zijn jeugd gefascineerd door woestijnen, een liefde die begon toen hij als adolescent een plek vrij van lichtvervuiling zocht om goed naar de sterren te kunnen kijken. Samen met een vriend trok hij vanuit Duitsland op de brommer naar Marokko.
In korte, vlot leesbare hoofdstukken brengt hij zijn interesse in het woestijnlandschap over op de lezer. Na het lezen van ‘De wonderen der woestijn’ zul je nooit meer denken dat elke woestijn hetzelfde is, weet je dat een oase veel meer kan zijn dan een meertje met wat palmbomen (sommige oases zijn flinke steden), weet je waar je vooral níet je tentje op moet zetten – mocht je er ooit komen – en zul je je nooit meer afvragen wat nou eigenlijk het nut is van een woestijn (het Saharazand dat wij soms in Nederland op auto’s zien liggen waait zelfs helemaal naar de tropische regenwouden waar het de bodem van de broodnodige grondstoffen voorziet).
De meest milieuvriendelijke manier van reizen die er bestaat: in mijn tuinstoel met een goed boek in handen
Ook schenkt de auteur aandacht aan de toekomst van het woestijnlandschap. Door intensieve landbouw (bijvoorbeeld in Zuid-Spanje) wordt er bijvoorbeeld veel grondwater onttrokken, wat ervoor zorgt dat zo’n droog gebied in woestijn verandert. Ook reeds bestaande woestijnen worden groter (desertificatie) wat een groot probleem kan worden voor trekvogels die zo’n groot droog gebied niet kunnen overbruggen.
Ook ontstaan er steeds meer verwoestende zandstormen doordat mensen niet meer per kameel door de woestijn trekken maar per SUV, waardoor de bovenlaag losser wordt en makkelijker wegwaait.
Wat de auteur volgens mij vooral wil zeggen is: hou van de woestijn, maar ga er in hemelsnaam niet doorheen crossen. Dat was ik ook niet van plan, ik blijf rustig in mijn tuintje zitten.
Dit artikel kan betaalde links en/of affiliate links bevatten, wij plaatsen alleen aanbevelingen waar wij zelf achter staan.