Toen columnist Kim op vakantie ging maakte die voor het eerst een instructievideo voor de buurvrouw die de plantjes water zou gaan geven. Met een vensterbank vol stekjes, waarvan sommigen nog op water, was dat wel zo handig.
Kim vroeg zich af wie er nu de groene buurvrouw zou zijn: henzelf of de buurvrouw die alle plantjes in leven hield? Het maakte ook eigenlijk niet uit, de enige échte Groene Buurvrouw woont in Den Bosch en heet Carlijn Krielaars en in haar eerste boekt deelt ze al haar beste tips.
Groots effect in het klein
Als je denkt aan iemand met groene vingers en een enorme liefde voor en kennis van planten, dan denk je waarschijnlijk al snel aan iemand met een grote tuin. Maar dat hóéft niet. Auteur Carlijn heeft een klein hoekbalkon in de binnenstad en tóch noemt ze zichzelf ecologisch-minituintjespecialist, en geveltuintjes-hovenier. En terecht, want ze kan veel met weinig, zo bewijzen de foto’s in het boek en de vele tips die ze geeft.
Net als haar liefde voor tuinieren begint het boek met het balkon. Een balkon waarop ooit alleen een paar potten stonden waarin de plantjes verdroogden als ze een paar dagen op vakantie ging. Ze pakte het grondig aan en maakte één grote lage plantenbak, een soort groen dak avant la lettre. Deze bak vulde ze met biologische potgrond en plantjes die goed tegen de droogte van een balkon kunnen en nu is het een waar beestjesparadijs op het balkon.
Van steeg naar stad
Zoals dat vaak gaat met hobby’s of liefde voor het groen, breidt die zich snel uit. Eigenlijk net als met mijn stekjes hobby. Carlijn hield het dan ook niet bij het balkon alleen, met veel geduld en liefde toverde ze de saaie steeg waar ze woont om tot een ‘Instagrammable’ groen straatje en adopteerde ze diverse boomspiegels en zelfs een stukje gemeentegroen.
Daarom is ‘De Groene Buurvrouw’ ook voor mensen die géén balkon hebben een heel fijn boek. Het was voor mij onmogelijk om het in één keer uit te lezen: ik stond steeds op om iets te gaan doen in de tuin of bij Sprinklr plantjes te bestellen die werden genoemd in het boek.
Mooi vind ik het pleidooi voor inheemse planten en de uitleg waarom je geen ‘plofplanten’ bij een tuincentrum moet kopen. Enthousiast werd ik van de suggestie een ‘snipperdag’ te nemen en tuinafval klein te knippen om bij je potten te strooien.
Alleen een beetje jammer dat ik het loof van de uitgebloeide blauwe druifjes heb geknipt, want dat had ik dus moeten laten zitten. Oeps. Ach, bij de Groene Buurvrouw gaat er ook wel eens iets mis en daar schrijft ze ook eerlijk over.
Dit artikel kan betaalde links en/of affiliate links bevatten, wij plaatsen alleen aanbevelingen waar wij zelf achter staan.