Wasmachine stuk, en nu?

Toen onze wasmachine tijdens het centrifugeren wel héél veel herrie begon te maken, vroeg de mijnheer me ‘Hoe lang hebben we die nu eigenlijk al?’ Dat wist ik niet, want hij had de machine langer dan dat-ie mij ‘had’. Hoe lang dat precies was wist-ie niet, maar het werd hem wel duidelijk dat het helemaal niet zo raar was dat hij eens een nieuwe aan moest schaffen.

En als er dan tóch een andere kwam, dan wilde ik er wel graag één waarmee ik ook op 20 graden kan wassen en die ook zo’n klepje heeft waardoor je die éne sok die je tegenkwam nadat je de was had aangezet er nog even bij kan gooien. Je zult misschien denken ‘hoe vaak gebruik je dat nou?’, maar ik denk wel eens dat ik met de paashaas getrouwd ben, zo vaak vind ik vuile sokken tussen de bank of T-shirts onder het dekbed aan het voeteneind.

De nieuwe machine kwam, maar na slechts 4 maanden ging die ook stuk. Dat wil zeggen: hij begon te stinken, en niet zo’n beetje ook. Van de winkel waar we ‘m hadden gekocht moesten we maar een kookwas draaien. En toen dat niet hielp nóg eentje, maar dan met soda erbij. En toen dat ook niet hielp een kookwas met een vaatwastabletje erin.

Intussen waren wij het goed zat en had ik het idee dat 4 maanden energiezuinig wassen teniet was gedaan door alle kookwassen die we moesten draaien. Er kwam een monteur, die het ook niet wist en vervolgens een week lang niets meer van zich liet horen.

Gelukkig mocht ik bij een lieve buurvrouw mijn wasjes doen. Toch wel fijn, want halverwege dit wasmachine-drama waren we op vakantie geweest en met een koffer vol vuile kleren thuisgekomen. 
Het enige nadeel was, dat ze pas ’s avonds thuis was en ik dus níet na elke vlek die we maakten prompt een was kon draaien.

Gelukkig wist ik nog een paar trucjes. Als studentje leerde ik ooit van een oudere collega dat je een vetvlek heel gemakkelijk uit kleding haalt door een beetje afwasmiddel met warm water op een doekje te doen. Een beetje knijpen, zodat het gaat schuimen, en dan op de vlek deppen. Werkt nog steeds prima en daarmee kreeg ik de vlekken die de mijnheer had gemaakt tijdens het koken uit zijn kleding. En hoefde alles niet á la minute in de was.

Even was ik bang dat ik één van mijn eigen T-shirts geruïneerd had met granaatappelpit-spetters, maar het internet wist me te vertellen dat ik die er makkelijk uit kreeg met wat citroensap. En ja hoor, dat werkte.

Ik ben heel blij dat ik inmiddels een nieuwe-nieuwe wasmachine heb, maar ik zorg er wel voor dat ik áltijd een citroen in huis heb. Je weet immers maar nooit…