Onze derde week van ‘werk zo veel mogelijk thuis als dat kan’ zit er bijna op. Na de eerste week binnen zitten trok heel Nederland er massaal op uit naar strand en bos. Opvallend: blijkbaar snakken we naar natuur terwijl de mensheid al een paar eeuwen heel hard werkt om de natuur naar de knoppen te helpen.
Maar het stemt ook hoopvol.
Ik hoop namelijk van harte dat al die mensen die dachten dat de natuur alleen te vinden was op een plek waar ze met de auto of de fiets naartoe konden, eens kritischer gaan kijken naar de paar vierkante meter eigen grond die ze hebben. En tot de conclusie komen dat dat ook anders kan.
Veel Nederlanders hebben namelijk geen tuin, maar een parkeerplaats achter hun huis. Een parkeerplaats waar een tuinbank, een barbecue en bij de gratie Gods misschien nog een plantenbak op staat. Dus schreef ik op Facebook:
Tip:
Mag je niet verder dan je achtertuin en realiseer je je dat daar geen klap te beleven valt? Ros een aantal tegels eruit en bestel potgrond en plantjes bij sprinklr.co (nee, ik heb geen aandelen).
Goed voor de bijtjes, de vogels en de afwatering. Wil je toch een tuin waar je geen klap voor hoeft te doen, koop dan een vlinderstruik (ze hebben ze in het roze, wit of paars). Einde dienstmededeling.
Hierop reageerde één van mijn buren met ‘Hè, kun je in mijn tuin kijken ofzo? Tegels zijn eruit, ik heb alleen nog potgrond nodig.’ Toevallig moest mijn man die dag met dezelfde missie naar het tuincentrum, dus nam hij ook potgrond voor de buurman mee. En een bloeiend kamerplantje voor een oudere overbuurvrouw die alleen woont.
En zo wordt onze straat stukje bij beetje iets groener. Als ik op Twitter kijk lijkt het er ook op dat iedereen aan het tuinieren is geslagen: zaadjes van tomaat en andere groente worden opgekweekt en als ik een rondje door de buurt loop, zie ik in menig vensterbank een kweekkastje staan.
Zo ook bij mij thuis: ik heb de zaadjes van mijn akelei over kleine potjes verdeeld. Als ze aanslaan krijgt de buurman een plantje voor in zijn tuin.
