Vroeger, toen we nog wel eens andere mensen in het wild tegenkwamen, hoorde je bij de koffieautomaat op je werk of tijdens een etentje met vrienden wat iedereen aan het Netflixen was.
Tegenwoordig praat social media me bij. Daar kan ik lezen wat de buzz is. Een poosje geleden was bijna iedereen idolaat van Bridgerton en nu kijkt iedereen… Seaspiracy.
Je leest het goed: de top 10 meest bekeken titels op Netflix bevat een documentaire. En helaas niet eentje met een happy-feelgood verhaal.
Documentairemaker Ali Tabrizi is al van jongs af aan gefascineerd door de oceaan. Hij wilde in de voetsporen treden van beroemde oceanografen Jacques Costeau en Sylvia Earle. Helaas valt er de laatste jaren weinig vrolijkst te filmen als het om de oceanen gaat.
Vissen vol met plastic
Met regelmaat spoelen er grote zeedieren aan op stranden over de hele wereld. Eén ding hebben ze gemeen: ze hebben allemaal grote hoeveelheden plastic in hun maag. Op dit moment drijven er in zee 500X meer stukjes microplastic dan er sterren in de Melkweg zijn. Dit dreef Ali Tabrizi ertoe om zich in te zetten voor organisaties die de plastic afvalberg en –soep willen verminderen.
Het viel hem echter op dat geen van die organisaties mensen erop wijst dat het verminderen van of helemaal stoppen met het eten van vis een enorme bijdrage levert aan het verminderen van plastic afval in zee. 46% van het plastic afval in zee bestaat namelijk uit visnetten. Deze netten worden ook heel veel gevonden in de magen van zeedieren.
De echte oorzaak van plastic in de zee
Dan kun je als goedbedoelende wereldburger wel overstappen op bamboerietjes en een clean-up doen op een nabijgelegen strand, maar als je dan vervolgens ’s avonds vis eet, zetten je bijdragen bepaald geen zoden aan de dijk.
Waarom vertellen die organisaties dat niet? Omdat ze geld verdienen aan de visserij. En dat is niet de enige schokkende ontdekking die Tabrizi deed. Zo neemt de Marine Conservation Group (die van dat dolfijnvrije tonijn vinkje) het helemaal niet zo nauw met de regels, want voor elk vinkje dat ze uitdelen ontvangen ze geld.
En als er al eens een controleur mee gaat op een schip om te kijken of er echt geen dolfijnen omkomen tijdens het vangen van tonijn, dan kan die persoon worden omgekocht zonder dat iemand dat merkt. En is die persoon niet chantabel? Dan kan die ook over boord worden gegooid.
De manier waarop veel westerse schepen vissen, met sleepnetten, is funest voor het leven op de bodem van de oceaan. Elke minuut wordt er een oppervlakte ter grootte van 4316 voetbalvelden ‘leeg-geschraapt’ door sleepnetten. Als de visserij op dezelfde voet door blijft gaan zijn de zeeën in 2050 dood en leeg.
Dat betekent niet alleen dat er helemaal geen vis meer is, het heeft nog veel meer desastreuze gevolgen:
- Dolfijnen voegen phytoplankton toe aan het oppervlaktewater, dit plankton absorbeert carbodioxide. Zelfs 4 keer meer carbodioxide dat het regenwoud uit de lucht haalt. De aanwezigheid van dolfijnen zorgt voor 85% van de frisse lucht die we inademen.
- 93% van alle CO2 op de wereld ligt opgeslagen in de planten op de bodem van de oceaan. Ze slaan meer CO2 op dan bomen.
- De aanwezigheid van vissen houdt het koraal levend.
Het wordt dus tijd om maatregelen te nemen. Het goede nieuws is dat je helemaal geen vis hoeft te eten. De omega 3 waar menig visverkoper het over heeft wordt helemaal niet door de vis zelf gemaakt (net zoals koeien ook niet zelf calcium maken*). Die halen ze uit hun voeding: algen.
En die kunnen wij zelf ook gewoon eten. Wat je dan wel misloopt volgens voedingsdeskundige Dr. Michael Greger? De zware metalen, dioxine, brandvertragende chemicaliën, kunststoffen en antibiotica die in vis zitten. Ik houd het wel bij een portie vegan sushi zonder die rommel.
* Een koe haalt calcium uit gras. Ook spinazie, boerenkool, waterkers, witte bonen en zoete aardappel zitten bomvol calcium.
Dit artikel kan betaalde links en/of affiliate links bevatten, wij plaatsen alleen aanbevelingen waar wij zelf achter staan.