Vlees kopen we niet, er staat een zuinig autootje voor de deur, als ik kleding koop, kies ik meestal voor iets dat Fair Trade en/of biologisch geproduceerd is en nu het zulk droog weer is, vang ik gedurende de dag zo veel mogelijk water op* om ’s avonds bij mijn moestuintje te kunnen gooien.
Ik heb alleen één grote zonde: er komt nogal wat papier ons huis binnen. En dan heb ik het niet alleen over verpakkingen, maar over de krant in het weekend, maandelijks een aantal tijdschriften zoals One World, Opzij, Schrijven Magazine en O, the Oprah Magazine. En dan heb ik het nog niet eens over de boeken… Want wat ik lezen wil, is niet te vinden in de bibliotheek, dus bestel ik het en daarnaast krijg ik ook met regelmaat iets opgestuurd door uitgeverijen.
Maar is papier nou echt zoveel slechter dan, bijvoorbeeld, digitaal lezen?
Dus dat tikt nogal aan. Maar is papier nou echt zoveel slechter dan, bijvoorbeeld, digitaal lezen? Bij papier denk je al snel aan gebruik van water, transport en gekapte bomen, maar digitaal leesvoer komt ook niet uit de lucht vallen. Daar is een apparaat voor nodig om het op te lezen en voor de fabricage van dat apparaat zijn grondstoffen nodig. En mocht dat apparaat stuk gaan, dan zijn de onderdelen niet zo gemakkelijk te hergebruiken, in tegenstelling tot een stukgelezen tijdschrift dat bij het oud-papier kan. Bovendien planten papierfabrieken voor elke boom die ze kappen er 6 terug om hun bossen op peil te kunnen houden.
Van al het energiegebruik gaat 7 procent naar de IT-sector waar het vooral gebruikt wordt om servers te koelen. Door Facebook scrollen, Twitteren of iets opzoeken op Google: het kost allemaal energie. En het sturen van een mailtje is een stuk sneller, maar het schrijven van een ouderwetse brief is milieuvriendelijker: een brief kost 29 gram CO2 , het lezen van een e-mail met een bijlage al snel 50 gram.
Bij papier denk je al snel aan gebruik van water, transport en gekapte bomen, maar digitaal leesvoer komt ook niet uit de lucht vallen.
Onderzoek van de Consumentenbond heeft uitgewezen dat je, als je uit milieu-overwegingen wil overstappen op digitaal lezen, 21 jaar lang 6 titels moet e-readen omdat je anders de grondstoffen niet compenseert. Of 7 jaar lang 18 titels per jaar, lijkt me. Dat laatste is ook iets realistischer omdat geen enkele e-reader 21 jaar mee gaat. Met een jaar of 7 heb je al een goede koop gedaan.
En zelfs als het je lukt om in die 7 jaar 126 boeken digitaal te lezen dan ben je nóg niet net zo milieuvriendelijk als iemand die een papieren boek leest en het doorgeeft aan een volgende lezer. Dus dat is wat ik doe: de Opzij gaat na het lezen naar een vriendin van mijn moeder, mijn milieubewuste collega krijgt One World en O doe ik bij mijn Schotse buurvrouw in de bus. Een deel van mijn boeken, die er na lezing nog als nieuw uitzien, geef ik ook weer weg aan vriendinnen of ik zet ze in de minibieb bij mij in de buurt. En ja, daar haal ik dan vaak ook weer iets uit. Zo ben ik dan ook wel weer…
* bijvoorbeeld het water waarmee ik ’s morgens de besjes voor in mijn havermout mee afspoel, de restjes koud geworden thee die in de loop van de dag in mijn beker achterblijven of dat sopje met biologisch afwasmiddel: het kan allemaal bij de plantjes.
Tja, en wat als ik ze digitaal lees op mijn Fairphone?
Al die overwegingen, pff. Ik blijf het toch fijner lezen vinden op papier.
Maar je reist wel een stuk lichter zonder een stapel papieren boeken.