In mijn tuin heerst chaos. En dan heb ik het er nog niet eens over dat de mussen in het mezenkastje zitten en de mezen de mussenflat in vliegen.
Toen we hier kwamen wonen, hebben we vol goede moed zakken vol schelpen weg staan scheppen uit de tuin: die waren precies gestort op de plek waar je in de ochtend heerlijk in de zon kan zitten. Geen idee wat de vorige bewoner bezielde. Zakken vol hebben we weggedaan.
Wat er overbleef was braakliggende grond (wat dan wel weer heel goed is voor de afwatering!) die ik vol goede moed heb ingezaaid met zaaigoed ‘waar bijen blij van worden’. Mijn ervaring was dat vooral de hongerige mussen er blij van werden. Net als dat ze mijn frambozenstruik enorm weten te waarderen. De muizen overigens ook. Soms zit ik in de zon, hondje aan mijn voeten, en zie ik een muisje zich smakkend tegoed doen aan de friszure vruchten. Chaos en anarchie heerst hier.
Maar wat ook regeert is de liefde voor recyling. Het is nu weer lente, dus mijn langharige hond is flink in de rui. Ik borstel hem in de tuin en de plukken haar stop ik in de korfjes waar in de winter de vetbollen voor mus en mees in zitten. In de namiddag zie ik mussen door de kruidentuin hippen met hun snavels vol hondenhaar.
Vorige week heeft mijn lieve vader met een flinke snoeischaar de vlinderstruik – misschien wel de grootste anarchist in mijn stadspostzegel – een beetje beter in verhouding gebracht. De afgeknipte takken heeft hij netjes in een vuilniszak gedaan, maar die stond er tegen de avond nog. Gelukkig maar, want er kwam een echtpaar ekster langs. Nummer één kraste tegen nummer twéé welke takken er uit de zak getrokken moesten worden. Vermoedelijk ook voor een nest.
En aan het blije groen te zien zal de struik in de zomer weer mooi gaan bloeien: dat belooft weer heel veel vlinders en bijen.
Mijn tuin is dan misschien niet netjes en verdient geen schoonheidsprijs, maar er valt zoveel moois te zien.
Reacties zijn gesloten.