Met goede voornemens als ‘ik ga 5 kilo afvallen’ of ‘ik ga stoppen met het eten van chocola’ heb ik niet zoveel. Volgens mij zou ik van dat laatste niet zo gelukkig worden. Roken doe ik al niet. En het voortaan nemen van de fiets naar je werk slaat niet echt ergens op als je ZZP-er bent en vanuit huis werkt.
Maar zo af en toe doe ik wel aan ‘groene voornemens’. Het duurt minimaal 21 dagen voordat iets nieuws gewoonte wordt, dus nam ik me een aantal jaren geleden voor om in de hele maand januari nergens een tasje aan te nemen. Dus ook geen papieren tas.
Het gevolg? Mopperende winkelmeisjes die niet luisterden en nu ‘alles er weer uit moesten halen’ én het feit dat ik nu, jaren later, nog steeds nergens een tasje aanneem. Ik liep ver vooruit op het plastictassenverbod.
Vorig jaar ben ik van ‘zo af en toe een stukje biologisch vlees eten’ overgegaan op ‘helemaal geen vlees en zo af en toe een stukje vis’. Ook die gewoonte blijft.
Maar voor dit jaar heb ik (nog) niets bedacht. Minder vliegen is in strijd met mijn wens om dit jaar één of twee keer een mooie reis te maken (en de geliefde koopt ons schuldgevoel af door bomen aan te schaffen bij ons vliegticket).
Goede doelen blijven we steunen en met opruimen zijn we al begonnen.
Misschien moeten we dit jaar onze tuin eens onder handen nemen; nóg meer tegels eruit (goed voor de afwatering) en meer plek creëren om bijvoorbeeld zelf verse kruiden te telen. En sla, als ik de strijd met de slakken op een milieuvriendelijke manier kan winnen. Een goed gesprek heeft geen zin, weet ik uit ervaring, afgelopen zomer hebben ze meer aardbeien gegeten dan ik.
Op 1 januari zag ik, voor het eerst in alle zeven jaren dat we hier wonen, een roodborstje in mijn kleine stadstuintje. Misschien moet ik dat maar als een aanmoediging zien.
Dit voornemen uit vorig jaar ga ik behouden:
Ik koop verpakkingsloos en scheer mij met scheermesjes met drie gaatjes (zoals in de fifties) met een borstel en scheerzeep. Scheelt niet alleen voor het milieu maar ook voor de portemonnee.